Ik ben ik ben ik ben

Ik ben, ik ben, ik ben

Een tijd geleden deed ik in een workshop een oefening: "ik ben”

Het ging simpel: een paar minuten lang deelde je alles wat in je opkwam vooraf gegaan door “ik ben”. Met iemand die ik niet kende deelde ik heel wat “ik bens” en merkte hoeveel dingen ik kon bedenken en ook kon voelen. 

Iets later na een ruzie met mijn partner trok ik me terug en ik begon te schrijven.

Ik ben het beu.

Ik ben verdrietig

Ik ben moedeloos

Ik ben stuk

Enzovoorts.

Na een tijdje begon dit te veranderen naar:

Ik ben “hoopvol”

Ik ben “sterk”

Ik ben “oké”

Ik ben “heel”

…

Ik vond dit zo’n mooie oefening. De “ik ben” maakte dat je makkelijker bij gevoel kon blijven en hoeveel te meer woorden er gematcht werden aan de innerlijke lading hoe meer voelbaar was dat er onder de negatieve ladingen ook nog wat anders zat. Dat ook hoop en kracht in mij zat, en dat ik ergens in de moedeloosheid ook de ik vond die oké was.

Ik ben… zo veel verschillende ladingen en perspectieven in 1 mens. Tenminste, als ik de tijd neem om alles aan het woord te laten in plaats van direct te reageren op het eerste gevoel dat naar boven komt. 

Wie weet helpt het jou ook door een moeilijker momentje. 

Met liefde.

Liesbeth